Ik ben nog wel een beetje in verwarring over mijn blik op de foto 'Emmen 1959'. Op zich vind ik de foto prachtig, we waren best een knap gezinnetje, tot mijn eigen verbazing, want dat is niet het beeld dat ik heb, maar ik kijk zo boos.Nee, dat is niet boos, zegt Zus3, het is hoogstens een beetje gepràngd. Getormenteerd. Bobby is ook verrukt van de foto. En met name van die blik. Of ik er nog meer heb. Van die foto's. Ja, ik heb er nog héél véél. Ineens gevoel ik de behoefte om te laten zien dat als ik kind ook wel eens lachte. Ok, mijn rok zit niet goed en die haarband zit raar, maar een kniesoor. Verder ben ik zomaar een keer een lief meisje.
Dit was bij het huwelijk van T. Her en O. Dick. T. Her was Mutti's oudste zus, lange tijd ongehuwd onderwijzeres te Wezep. Op haar veertigste getrouwd, stokoud vonden we dat. Ik herinner me ook foto's dat T. Her en O. Dick onder een lange feestboog doorliepen, tussen een dubbele rij schoolkinderen door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten