In HP/De Tijd van deze week staat onder de titel 'Oei het basischakra draait te snel' een stuk over een 'Orakeldag' in Amersfoort. Zo'n flauw voorspelbaar verhaal dat HP/De Tijd elk jaar wel een paar keer doet. Maar toch geniet ik er erg van, vooral uiteraard van de onzintekst die op dergelijke bijeenkomsten gebezidg wordt.
De verslaggever schuift aan bij damestasjeslezeres Yoeke Nagel. Zij zou auteur zijn van het boek De magie van het huishouden - Plezierig poetsen en boenen in huis, geest en wereld. Omdat hij geen damestasje heeft verzoekt Yoeke hem zijn broekzakken te legen.'Leg alles even op dit servetje, niet op de kale tafel. Want als je je tas of zakken leeghaalt komt er altijd een enorme zwik leefgruis mee.' Leefgruis: schitterend woord!
Ik moet hem nageven, deze Yoeke is ook wel weer een fenomeen. Even googelen levert een website op die opent met de afbeelding van een Delftsblauw tegeltje met de sprekende tekst 'Dus!'
Naar aanleiding van dat stuk gisteravond met Wilma herinneringen opgehaald aan een tarotcursus die wij ooit volgden. Acht, negen jaar geleden. Ik zat op yogales aan de Bloemgracht, en de yogalerares haar echtgenoot gaf tarotcursussen. Leek ons wel eens een aardige vrijgavondvulling. 5 vrijdagavonden voor 50 euro. Vooruit te betalen.
De echtgenoot zwatelde per avond drie uur lang onbegrijpelijke zinnen. Er was geen enkele lijn in zijn betoog te ontdekken. We konden er sowieso geen touw aan vastknopen. Maar er zat allemaal vrouwvolk aan zijn voeten in aanbidding naar hem te luisteren. En wij, toch ook niet de stomsten, zouden dat toch moeten kunnen volgen. En we hadden 50 euro betaald. Wij probeerden echt welwillend te zijn, maar zoals wij daar rechtop op de keukenstoelen die man priemend aan zaten te staren om zijn zwatelteksten te doorgronden... Misschien droomt hij er nog wel eens van.
Twee avonden hebben we de cursus volgehouden. Het is in de wereld van de esoterie altijd kiezen of je je laat meeslepen door mogelijk een mooie ervaring, of dat je volle verstand de overhand neemt. In dat laatste geval mis je wel wat.
De verslaggever schuift aan bij damestasjeslezeres Yoeke Nagel. Zij zou auteur zijn van het boek De magie van het huishouden - Plezierig poetsen en boenen in huis, geest en wereld. Omdat hij geen damestasje heeft verzoekt Yoeke hem zijn broekzakken te legen.'Leg alles even op dit servetje, niet op de kale tafel. Want als je je tas of zakken leeghaalt komt er altijd een enorme zwik leefgruis mee.' Leefgruis: schitterend woord!
Ik moet hem nageven, deze Yoeke is ook wel weer een fenomeen. Even googelen levert een website op die opent met de afbeelding van een Delftsblauw tegeltje met de sprekende tekst 'Dus!'
Naar aanleiding van dat stuk gisteravond met Wilma herinneringen opgehaald aan een tarotcursus die wij ooit volgden. Acht, negen jaar geleden. Ik zat op yogales aan de Bloemgracht, en de yogalerares haar echtgenoot gaf tarotcursussen. Leek ons wel eens een aardige vrijgavondvulling. 5 vrijdagavonden voor 50 euro. Vooruit te betalen.
De echtgenoot zwatelde per avond drie uur lang onbegrijpelijke zinnen. Er was geen enkele lijn in zijn betoog te ontdekken. We konden er sowieso geen touw aan vastknopen. Maar er zat allemaal vrouwvolk aan zijn voeten in aanbidding naar hem te luisteren. En wij, toch ook niet de stomsten, zouden dat toch moeten kunnen volgen. En we hadden 50 euro betaald. Wij probeerden echt welwillend te zijn, maar zoals wij daar rechtop op de keukenstoelen die man priemend aan zaten te staren om zijn zwatelteksten te doorgronden... Misschien droomt hij er nog wel eens van.
Twee avonden hebben we de cursus volgehouden. Het is in de wereld van de esoterie altijd kiezen of je je laat meeslepen door mogelijk een mooie ervaring, of dat je volle verstand de overhand neemt. In dat laatste geval mis je wel wat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten