De nieuwe Dorrestein

Een van de vijf auteurs in het rondetafelgesprek afgelopen week met vijf auteurs was Renate Dorrestein, die dit najaar met een nieuwe roman gaat komen: De Stiefmoeder. Mag ik een drukproef, vraag ik aan de marketingmedewerker, bijvoorbeeld als pdf in de mail? En zo heeft Dorrestein de eer het eerste boek geschreven te hebben dat ik met plezier op de e-reader gelezen heb. Gewoon omdat ik het graag onmiddellijk wilde hebben, en wel nú. Niet pas in oktober. Lekker eerder dan ieder ander. Bij dergelijke gretigheid werkt een e-reader blijkbaar wel.

Het boek is spannend opgebouwd. Ik wil alleen maar verder en verder. Waar gáát dit over? Wat is er in godsnaam aan de hand? Iets groots? Iets kleins? 'Je bent dus echt hooked?' vroeg Renate nog. Ja, dat kan ik naar eer en geweten bevestigen.

Hoofdpersoon is een quiltmaakster, Claire Paagman, die een week naar Engeland gaat om een kunstprijs in ontvangst te nemen. Ze had er samen met haar met echtgenoot een romantisch uitje van zullen maken, met een verblijf in een vijfsterrenhotel aan de kust. Maar op het laatste moment besluit haar man thuis te blijven, en belandt Claire in haar eentje in een te kort hotelbed. Ze gaat niet naar de prijsuitreiking, checkt uit uit het hotel en zwerft wat door Engeland.

Stukje bij beetje wordt duidelijk dat de afwezigheid van haar man te maken heeft met zijn dochter, voor wie Claire al twaalf jaar zorgt. Er wordt veel gespeculeerd en gesuggereerd waarbij Claire er steeds meer als een occulte heks uit komt te zien. Als lezer heb je geen idee of er iets van waar is of helemaal niet.  Je krijgt voortdurend aanwijzingen toegeworpen, maar je kunt niet inschatten wat de waarde ervan is. Ligt Dorresteins loyaliteit uiteindelijk bij de voluptueuze stiefmoeder of bij de anorectische stiefdochter? Het zou allebei kunnen. Ik ga uiteraard niet de clou verraden. Maar kan het aanbevelen. Spannend, verwarrend.