Gelezen: Zo gaan we niet met elkaar om

Renske Jonkman zat ook in dat Rondetafelgesprek van vorige week. Zij was de jongste en de fleurigste van het stel. Haar boek was nog maar drie weken uit en al aan de tweede druk toe. Ik had de pr-medewerkster om een e-boek gevraagd, dan kost het ze weinig en leer ik ook eens mij dat moderne lezen eigen maken, maar mooi dat ik een papieren boek kreeg. In het colofon staat wel dat het als e-boek is uitgebracht. Nou ja, iedereen moet zich de nieuwe tijden eigen maken, ook pr-medewerksters van uitgeverijen.

Omdat ik mij de nieuwe tijden eigen probeer te maken beoefen ik deze week ook Facebook. Omdat mijn vrienden op Facebook allemaal werkcontacten zijn - mijn familie en vrienden zijn nog van het bellen en mailen - doe ik daar vooral boekgerelateerde mededelingen. Zoals dat ik Renate Dorrestein gelezen heb en nu Renske Jonkman aan het lezen ben. Ik las Jonkman best met smaak, maar als Coen dan op Facebook reageert dat Arie Storm een vernietigende recensie in het Parool heeft geschreven...

'Zo gaan we niet met elkaar om' vertelt over een losgeslagen studente. Veel drugs en seks en alkohol, twee idiote huisgenoten, en een heftig familieleven met een lichamelijk gehandicapte zus en een psychotische broer. Ze heeft veel raakvlakken met het personage Sascha in de tv-serie 'In Therapie', maar dit terzijde. Het fascineert me omdat je als vijftiger het contact met de twintigers een beetje verliest. Die mooie slimme jonge mensen met nog een leven voor zich, die er uit frustratie zo'n knoeiboel van kunnen maken. Niet genoeg aandacht gekregen hebbende vinden ze zichzelf later die aandacht niet waard. Met alle gevolgen van dien.

Ik lees het hele boek met grote interesse, ben geamuseerd door dat nachtbraken van haar en haar huisgenoten, leef mee met het jonge meisje met de problematische zus en broer, de moeite die het de moeder kost... Roept veel herinneringen op aan de eigen studietijd.

Renske zei bij dat Rondetafelgesprek dat ze opzag tegen interviews, dat al die journalisten zouden vragen of het autobiografisch was.

Wat Arie Storm er nou zo slecht aan vond dat hij het moest afkraken? Misschien had het wat compacter gekund? Ik heb het op Facebook gevraagd, maar er kwam geen antwoord op