In Elsevier een interview met meisjesboekenschrijfster Francine Oomen. Ooit gaf ik haar boek Hoe overleef ik mijn ouders - en zij mij aan Jongste Nichtje. Ik noemde haar naam geloof ik ook nog eens bij het blog over Wild Breien te Artis, waar ik tot mijn spijt niet bij kon zijn wegens een weekje weg. Oomen heeft momenteel last van een writers block, zo lees ik in Elsevier.
Ze is 51, lees ik ook. Zou je haar niet geven. Ik lees: 'Je zit gewoon in de overgang, zei mijn vriendin.' Een zin die tot mijn verbeelding spreekt. Een kibbelend vriendinnenstel. 'Nietes. Jij zit zélf in de overgang. Kijk hoe humeurig jíj bent. Hoe jij over sommige mensen tekeer kunt gaan!'
Haar streven is nu gracieus ouder worden. Daar heb ik nou nog nooit naar gestreefd. Maar ja, wie gracieus is wil dat blijven. 'Niemand wil oud, krakkemikkig en onaantrekkelijk zijn', zegt ze. 'Maar wat er natuurlijk achter zit: je wilt gewoon niet dood, maar midden in het leven staan. Gracieus ouder worden is heel erg moeilijk, een uitdaging, zullen we maar zeggen. De opdracht aan mezelf is nu accepteren en observeren. En niet hypochonderen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten