Dierenpark Emmen mag geloof ik blijven, ook al moeten er voor de efficiency ook hier veel mensen ontslagen worden. In de fotoboeken des levens zoek ik naar een oud plaatje van mijzelf of van ons gezin in de dierentuin, maar dat is er niet. Het Noorderdierenpark - zoals het toen nog heette - was echt belangrijk voor mij. We hadden een abonnement waardoor je er altijd heen kon. En dat deed ik vaak.
Ik was erg verknocht aan de oude inrichting, die later allemaal onherstelbaar vernieuwd is, want hokken raakten uit de mode. Op internet vind ik een plaatje van de oude ijsberenrotsen en het oude Olifantenhuis. Eigenlijk kan ik al die hokken en rotsen nog dromen, de 'rotsen' met geiten, waar ook de hangbuikzwijntjes waren, het nijlpaardenhuis, de apenkooi, de rotsen met de ijsberen... Een paar jaar geleden bezocht ik te Parijs de Zoo de Vincennes, waar ze net zulke 'rotsen' hadden als in de jaren zestig het Noorderdierenpark.
Op zoek naar plaatjes stuit ik op een mooi stukje geschiedenis van het dierenpark. Onderduikers. in de dierenverblijven. En de bezetter in de villa ervoor. Zie foto rechtsboven. Er staat bij het verhaal ook een foto van het Olifantenhuis: 'Bij de bovenramen aan de voorkant sliepen de onderduikers uit het Noorder Dierenpark. Overdag werkten ze als dierenverzorger gekleed. Op de zolder van het roofdierenhuis stonden allemaal vierkante hooibalen in een doolhof opgesteld. Via een luik konden de onderduikers zich in geval van nood naast de olifant laten vallen.'
Als je eenmaal gaat zoeken zijn er nog meer foto's van die papier-maché-rotsen te vinden. Zo ging een Hervormde-Vrouwenvereniging uit Nordhorn een dagje naar Dierenpark Emmen en liet zich voor zo'n rots fotograferen.
Voor wie geïnteresseerd is: hier nog wat meer feiten over de dierentuin. Sinds 1935. Er zijn trouwens ook mensen die negatieve sentimenten over het Noorderdierenpark ventileren. Het stónk er.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten