Na twee speksteenwerkjes raakt Bobby aangestoken door mijn gebastel en begint hij ook. Hij heeft een boek met opdrachten voor de creatieve beginner, die niet weet wat hij/zij moet doen. De vorige keer deed hij opdracht 1. Nu doet hij opdracht 2, en wel een 'moodbord'.
Diep in mijn hart vind ik dat stóm, maar tegelijk ben ik ook jaloers dat hij zomaar begint en onderzoekt wat de opdracht aan verrassends te bieden heeft. Ik moet van mezelf altijd onmiddellijk Meesterwerken maken en mag niet falen. Dus doe ik doorgaans wat ik al kan.
Terwijl Bobby welgemoed in blaadjes zit te knippen en met de Pritt-stift in de weer is ga ik maar de altijd naar liefde hunkerende Vespa te kroelen. Dat is dankbaar werk, al is het kroelen Vespa nooit genoeg. Maar na een half uur verdraag ik mijn eigen kleingeestigheid niet meer en zoek ik in het crea-bea-boek ook een opdracht. Nummer 28 lijkt me wel wat. 'Zet een aantal vlakken neer, uit de hand, en vol die met lijnen. Het hoeft nergens op te lijken, laat je inspireren door muziek.' En dan anderhalf uur later is er ineens dit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten