En intussen op het Javaplein...

Het fietsenrek op het Javaplein. 'Heb je je fiets al los? vraagt deze en gene belangstellend. 'Nee, ik heb hem niet los'. Diverse tips heb ik inmiddels gehad, waarvoor dank. Met een tangetje en een pincet was dus niet gelukt. Volgens Nichtje zou ik het met kruipolie en een paperclip moeten proberen: héél voorzichtig peuteren. Of met het oude sleuteltje. Anneke zegt dat de politie het voor je doet, als je het sleuteltje laat zien. Daar geloof ik niets van, maar je moet toch wat.

Ik ben heel dankbaar dat mensen de moeite nemen mij advies te geven, en vind dat ik me er open tegenover moet stellen. Al peuterend en de goede adviezen uitproberend is het deel van het sleuteltje dat nog in het slot zit steeds dieper geraakt en geheel onzicht- en onvindbaar geworden. Zucht.

Bobby doceert nog maar eens dat ik de dingen met AANDACHT moet doen. Jaja. Dat dóe ik ook, maar desondanks lukt niet. Ik probeer het echt wel, maar ik ben bijna blind en niet echt handig. Ik kan zorgen dat ik niet ga stampvoeten, gooien, smijten, slaan en huilen uit machteloze woede, dat is al een hele winst, maar ik geloof niet dat het daarmee lukt. Maar Bobby kan pas over drie weken komen. En dan nog: hij geeft dat is ook geen garantie op succes. Wel heeft hij altijd al een aanleiding gezocht om een slijptol aan te schaffen, dit zou een mooie zijn.

De fietsenmaker bezocht. Die zegt (zoals verwacht): 'Nee. Ik kan niets voor u doen. Nee. Nee. U moet er met een slijptol en een lang verlengsnoer daar naar toe, bij iemand stroom aftappen en dan de ketting doormidden zagen.'

De Politie Amsterdam-Amstelland gebeld (0900-8855). Een keuzemenu, een wachtstand en dan een helpdesk. Die zegt (zoals verwacht) dat ze het niet doen en de AFAC ook niet. De overigens vriendelijke helpdesk raadt mij aan een betonschaar te halen bij een bouwmarkt, een fietsenhandel of een fietsverhuurbedrijf. Het in het licht te doen. En een paspoort mee te nemen.

Was mijn fiets gewoon maar gestolen! Dan had ik nu een nieuwe gekocht. Heb inmiddels erg de neiging om dit hoofdstuk af te sluiten, de fiets maar de fiets te laten en domweg een nieuwe te kopen. Dat is denk ik maar het beste. Behalve dat ik hem daar altijd zal zien staan.

Wat dan ineens wel weer aardig is van Google op de achterkant van mijn blog: er komt ongevraagd een advertentie bovendrijven van een slotenmaker die sloten opent.