
In haar speech haalt Lynn op dat ik Jason en haar circa acht jaar geleden met elkaar in contact heb gebracht. 'Thanks Lucie Theodora,' zegt ze, 'de ontmoeting met Jason was life-changing. Amerikanen kunnen zo gul zijn. Daarvoor hebben ze ook Thanksgiving. Het is groot feest, er zijn veel mensen, en het is duidelijk een hoogtepunt in het leven en de carrière van Lynn.
Lynn zat zo'n twaalf-dertien jaar geleden bij mij op een wekelijkse gymklasje in Landsmeer. Daar ging in naar toe toen ik in Noord woonde. Ze zei nooit veel, maar ik vond haar OK. Ze zegt dat het vak - in elk geval voor haar als Amerikaans ondernemer - echt veranderd is door mij. Door mijn open houding. Men krijgt er een brok van in de keel. Bloos bloos. Dus dáár had je ook al een vinger in de pap, zegt Hani501, die foto's maakt. Niet deze trouwens.
Qua personages uit mijn blog: Feico de koorzanger is er ook. Hij ziet me twitteren en noemt me bewonderenswaardig modern in mijn aandacht voor de nieuwe media. Zelf kan hij het echt niet opbrengen. Hij is er al rond zijn dertigste mee gestopt, zegt hij. Toen ben je maar op een koortje gegaan, zeg ik. Hij is de oprichter en leider van het koor dat ik zo indrukwekkend Arvo Part en Philip Glass hoorde zingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten