zondag 28 november 2010

Het einde der dingen

'Het lijkt wel een kunstcursus waar je op zit,' mailt Reenske. Ik heb een nieuwe techniek geoefend, die ik me nog herinner uit het Creabea-boek van Bobby. Dan ga je met wit vetkrijt over je papier, je ziet niet wat je doet, maar als je er dan met aquarel overheen gaat...

Ik heb alleen vrij goedkope wasco mee, niet mijn oliepastel, dus het effect van het vetkrijt op de aquarel valt een beetje tegen. Maar starende naar de weinig opzienbarende velletjes te krijg ik het idee om daaroverheen wat minimalistischers te maken dan ik gewend ben. En dan wordt het toch mooi! Dit is een miniatuurtje van het kapelletje te Kröv.

En dan is het weer voorbij. Tijd voor het laatste kringgesprek. Terugkijkende kan ik zeggen dat zo'n retraite zeker voor herhaling vatbaar is. Ik ben helemaal gelukkig in mijn celletje met mijn tekenspullen en mijn muziek, drie gebedsdiensten vind ik fijn op een dag, en een lange wandeling. In de kloosterwinkel heb een mooi boek gekocht over Hildegard von Bingen, door Miek Pot. Over de complexiteit en tegenstrijdigheden bij van begaafde, creatieve vrouwen. Zij noemt Hildegard haar rolmodel. Dan zet je jezelf ook neer als complex, tegenstrijdig, creatief en begaafd.

Het groepsgebeuren vind wat moeilijker. Het zijn echt heel aardige mensen, maar deze hebben allemaal van die Gods-vraagstukken en ze voeren hun gedachtenuitwisselingen veelal geabstraheerd en aan de hand van Bijbelteksten. Ik vind dat niet fijn, word daar ongemakkelijk en/of kwaad en/of ongelukkig, en in het rondje wil ik liever niets zeggen. Blij en dankbaaer dat ik mijn iPhone mee heb durven nemen, kan ik 'n beetje mailen.

Tegen de leidster (die door de week dominee is) verklaar ik: Niet om het een of ander, maar als je het goed vindt zeg ik niet zo veel meer Ze verklaart op haar beurt dat ze toch blij is dat ik mee ben, omdat ik 'vrolijkheid' en 'diepte' inbreng. Ook al is het een stilteretraite, af en toe schiet er toch wel tekst uit mijn hoofd en m'n anekdotes en grapjes zijn best leuk, al zeg ik het zelf. Fijn dat dat nu kerkelijk erkend is.

Geen opmerkingen: