Wandelend door de wijngaarden word je aandacht steeds heen en weer geslingerd tussen de 'vergezichten' over de Moezel en de strakke wijnakkertjes en de details van de wijnrank, de kleur van de bladeren, steeds bleker naarmate de herfst vordert, de smaak van de druiven die achtergebleven zijn, of van de krenten die ze inmiddels zijn geworden. Zoveel mensen hebben een droom een wijnboerderij te beginnen. Hier op de stijle hellingen zie je de zakelijke aanpak, strakke rechthoekige veldjes, allemaal even groot, maar bij iedereen is het toch weer anders.
Er zijn ook veldjes geheel verwilderd. Blijkbaar kon iemand het niet meer aan, maar dat veldje verkopen of verpachten is ook geen optie. Zou daar veel opwinding over bestaan in zo'n dorp? Is men geïnteresseerd in elkaars aanpak? Of kijkt men het van een afstandje aan en bekritiseert men het binnenskamers?
In de wijngaarden zie je mannen snoeien, knip knip, de een snoeit meer dan de ander, ligt dat verschil aan de familietraditie of aan de druif? Van één veld kwamen ineens tientallen arbeiders tussen de ranken naar beneden tevoorschijn. Lunchtijd in het Mercedes-busje. Italiaans plaatje. Blijkbaar is dat een wijngaard van een grootgrondbezitter. Zijn het lokalen? Of Polen? Bulgaren? De interesse is gewekt. Het is de hoogste tijd voor een educatief bezoek aan een wijnboerderij. Gisteren was er zo'n excursie georganiseerd door het park, rondleiding, wijnproeven en diner, toen waren we nog in Bernkastel-Kues. En of het er vandaag van komt? Vandaag mag Bobby uitslapen, en dat kan de hele dag duren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten