Wat is dat nou weer, Lucie Theodora. Ben je eindelijk aan het basteln geslagen en dan krijg je dit. Het aardige van het bevijlen van die stukjes speksteen is dat ik maar wat doe zonder plan en dat er dan wat komt. Nu komt er dit. Natuurlijk denk ik enigszins gegeneerd: het lijkt wel een piemel, maar, denk ik daar snel achteraan, misschien denkt niet iedereen dat. Dus als het af is leg ik het op de koffietafel. 'Kijk', zeg ik. 'Leuk', zegt Bobby. Verder zegt hij niets. Het zal wel aan mij liggen, concludeer ik. Maar na een uur zegt hij ineens: 'Eh, ligt het aan mij? Of eh...'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten