'Assange: Chick Magnet'

Liesbeth Wytzes heeft een geestig raak stukje over de vrouwen van Assange  in haar rubriek "Vrouw van de wereld' in Elsevier:  Ik citeer wat, maar lees vooral de hele column.

(...) Je kunt denken van Julian Assange wat je wilt, het is vermakelijk hoe hij de gevestigde orde op zijn grondvesten doet schudden en hoe allerlei deskundigen en serieuze geleerden deftig hun bezorgdheid uiten. Een soort digitale Robin Hood, een Rode Pimpernel, die telkens opduikt waar je hem niet verwacht. Ik denk: wat een knappe jongen is dat, die Assange, als ik die in huis had, had ik nooit meer computerellende!


Nu zijn er meer die hem een knappe jongen vinden, want uit berichten in wat buitenlandse kranten begreep ik dat Julian ondanks zijn grijze haar algemeen gezien wordt als een onweerstaanbare chick magnet. Hij is bekend en tegenwoordig nogal veel in het nieuws, dat is kennelijk genoeg om de vrouwtjes en masse achter je aan te krijgen. Een vriend van hem, die anoniem wilde blijven, had hem zelfs wel eens gewaarschuwd: ‘Pas op met die vrouwen, Julian, dat gaat nog eens helemaal mis.’ En hij had gelijk.

Een Zweedse mevrouw had Assange van de zomer uitgenodigd voor een seminar. We weten allemaal dat het boeken van een hotel in Zweden bepaald geen peuleschilletje is, en die mevrouw, een gastvrij type, wilde haar gast die ellende kennelijk besparen en bood hem dus een slaapplaats aan chez elle. Nu las ik ergens dat die mevrouw nogal klein behuisd was en niet beschikte over een goed geoutilleerde logeerkamer. Je maakt mij dus niet wijs dat ze haar gast uitnodigde zonder enige erotische bijgedachte.

Nou ja, na de lezing gingen ze dus samen naar haar huis, dronken nog wat, en van het een kwam het ander. Ze gingen naar bed en de volgende dag gaf deze mevrouw nog een feestje voor haar gast. Een andere Zweedse sleepte Assange ook mee naar haar huis en ook zij maakten er een dolle boel van. De ene Zweedse schoot in de stress toen ze besefte dat ze wel een een nare ziekte van haar activiteiten had kunnen oplopen en probeerde Assange te bereiken, dan kon hij een soa-test ondergaan. Tijdens die zoektocht vond ze de andere onenightstand – dit is waar ik alweer achter mijn oren krab. Hoe kan dat? Worden de vriendinnen van Assange op een lijst bijgehouden en is die ergens te vinden, op Wikileaks wellicht?

Maar het allerraarste is dat ze vervolgens naar de politie gingen, volgens hun advocaat omdat ze de politie advies wilden vragen en omdat ze dachten dat ze misschien een hiv-besmetting hadden opgelopen. Hun advocaat vindt dat helemaal niet raar. Nou, dat is het anders wel. Het is heel erg raar. Wie gaat er nou om zoiets naar de politie? Wat gingen ze vragen? ‘Agent, ik voel me niet zo lekker, denkt u dat ik ziek ben?’ Kom op. (...)

De hele column