Zwavelzuur

Gekocht in de ramsj van Amélie Nothomb: Zwavelzuur. Deze ik meen Waalse schrijfster heeft al veertien boeken op haar naam staan, waarvan ik er een stuk of drie gekocht en gelezen heb. Altijd in de ramsj. Heel extreem. Onverwacht. Gruwelijk. Mooi. Tussen de kerstdiners door gelezen. Je wordt haast kwaad dat iemand alleen al zo'n fantasie maakt.

De fantasie is een huiveringwekkende realityshow: het concentratiekamp als televisievermaak. Realityshows zijn al afgrijselijk, maar het kan altijd nog erger: ten behoeve van een realityshow op de tv worden argeloze mensen van straat opgepikt en in een setting geplaatst die een nabootsing is van een concentratiekamp, ellendig en mensonterend. Zonder verdere plichtplegingen worden de 'uitverkorenen' ingedeeld in kapo's en gevangenen en kan het kijkspel beginnen.

De twee hoofdpersonen zijn Zdena, een lelijk meisje uit een laag milieu zonder veel kansen in haar leven, en Pannonique, een intelligent en welopgevoed meisje. Zdena krijgt de rol van kapo toebedeeld en Pannonique die van gevangene. Genadeloos roept Amélie Nothomb een beeld op van wat er vervolgens aan gruwelijks tussen de twee gebeurt. Beurtelings tot elkaar aangetrokken en afgestoten, met alle consequenties van dien, raken ze verstrikt in een verhouding die voor henzelf bittere werkelijkheid is en voor de kijker een amusant schouwspel.

De kijkers vinden het programma fantastisch en de kijkcijfers blijven oplopen. Wanneer de kijkers zelf mogen beslissen wie er 'weg' moet (dood dus) bereikt de kijkdichtheid een hoogtepunt van 100%. De kranten spreken schande van het programma, maar iedereen kijkt ernaar.

Waarom, dacht ik steeds, waarom lees je dit? Maar ik heb het in een ruk uitgelezen. Het is een boek over liefde, over opoffering, over publiek dat amusement hoger acht dan moraal. Het boek heeft een filosofisch tintje en is mooi geschreven. Aangeraden als je denkt dat je ertegen kunt!