Geile Birkenstocks

Naast het huis van Nieuwe Baas is een nieuwe Birkenstock-winkel gekomen. Het is bij mijn weten de twééde al in Amsterdam. Birkenstocks zijn het helemaal bij de jonge jongens en meisjes. Onbegrijpelijk, maar zij denken helemaal niet bij Birkenstock: Over My Dead Body.

Ik ontdekte de winkel vorige week, toen we Strategie-vergadering deden bij Nieuwe Baas thuis. Toevallig kwamen Vinnie en ik tegelijk aan, en we moesten onze fietsen kwijt tussen ladingen Birkenstock-klanten. 'Mijn man wil Birkenstocks', onthulde Vinnie. 'Nou, ik heb gezegd: ik maak het uít!' Ik schutterde wat, want ik was net bijna om. Al-dat-warme-weer-kan-mij-het-schelen. We jeuzelen er wat over door. Nieuwe Baas giechelt om de conversatie en bekent: 'Ik heb net een paar gekocht. Voor de vakántie, hoor, voor de vakántie.'

Vanmiddag is het zo ver, ik ga een paar kopen. Tégen Birkenstocks zijn is zó 1990! Dus ik naar de Westermarkt. Staat daar Josien Laurier (schrijfster, ooit soort vriendin) voor de winkel, die ik al tien jaar niet gezien heb. We kletsen voor de woonkamer van Nieuwe Baas, die haar huis uitholt, roepend: 'Wat doe je hier nu weer, Lucie Theodora! Kom ik nooit van je af?' 'Birkenstocks kopen, toch', antwoord ik. Josien blijkt uit de belendende Albert Heijn te komen en die hele Birkenstockwinkel nog niet gezien te hebben. Dan zegt ze: 'Dit heb ik niet gehoord. Ik heb dit NIET gehoord.' En fietst demonstratief weg.

Het is moeilijk kiezen tussen de ene en de andere Birkenstock, als je mind set is dat je van Birkenstocks walgt. Uiteindelijk ga ik voor het modelletje met een dingetje tussen de tenen en een enkelbandje. Kijk, zeg ik, het is net een string. 'Hihi, geile Birkenstocks', fluistert Nieuwe Baas in mijn oor.