En dan stap ik met blote voeten op mijn wollen kleedje voor mijn bed en zegt het kleedje een beetje krak. Het is al halfdonker want bedtijd. Ik weet het meteen - m'n dodemuizenfobie indachtig - dit is het muizenlijkje. Vespa heeft het ónder mijn wollen beddekleedje gefrommeld. Laatst lag het anders dan anders, het was ineens een knoedel en toen heb ik het weer recht gelegd.Ik-durf-niet-ik-wil-niet-ik-durf-niet-ik-wil-niet. Dan moet het maar onder het kleedje vergaan! Stof zijt Gij en tot Stof zult Gij wederkeren! Ik dóe het niet. Met dat mantra probeer ik te slapen.
Toch zien de dingen er 's morgens weer anders uit. Ik verman mij zelf, til het kleedje op. Het lijkje zit vastgeplakt aan het rubberen onderkleedje. Men moet heel veel wilskracht verzetten om de muis eruit los te trekken.
Google-afbeeldingen met dode muis
Geen opmerkingen:
Een reactie posten