Vrouw & hond

Dit is Bobby de hond. Schapendoes. Foto net ingeladen van de camera. Aan een Waalstrandje. Op de achtergrond Varik.

De ontboezeming van eerder deze dag ('Ik wil al bijna weer een hond') schrééuwt om een nieuwe verhaallijn Frau & Hund. De opmerkzame lezer(es) heeft wellicht wel eens over Dino gelezen. Dino was mijn Tibetaanse terriër, die ik had gescoord in asiel Crailo bij de Hilversumse heide. Zo'n twaalf jaar geleden. Een heel verhaal. Snik. Dino was net zo'n haarbaal als Bobby de schapendoes. Ook zo hartverscheurend gezellig. Toen had ik her arrangement dat ik altijd de hond moest uitlaten. Vier keer per dag. Op een dag ging het niet meer.

Op de foto rechts zet ik mijzelf met Bobby de hond op de staatsiefoto, maar omdat Bobby de mensch er net aan kwam lopen keek Bobby de hond om, op het moment dat de 10 seconden van de zelfontspanner om waren. En toen vond ik het weer zo ijdel van mezelf om Bobby de mensch te vragen om een staatsieportret van Bobby de hond en mij te maken.

Dino de Tibetaanse terriër woont nog steeds bij mij in de buurt. Af en toe zie ik hem bij Albert Heijn. Hij is oud en stram geworden. Een beetje gezet. Traag. De dame bij wie hij nu woont houdt veel van hem, maar geeft hem een roodwollen dekje te dragen. Ook tijdens hittegolf. En hij heeft al zoveel haar. Dan kijk ik maar een beetje om hem heen. Er is ooit een prachtig staatsieportret gemaakt van Dino en mij, omstreeks 1998. Voor de toenmalige glossy XL in de reeks Homo & Hund. Weet je nog, Leen? Zal eens zoeken in de archieven.

In het kader van de nieuwe reeks Frau & Hund: hoe zou het gaan met de pup van Zuslief?

- Hani501 und Hund