zondag 3 juli 2011

Five Easy Pieces

Zo'n zaterdag na een week hard werken is het soms niet eenvoudig om vanzelf in de ontspanning te glijden. Ik probeer een roman te lezen (Retour Palermo van Philip Snijder) maar die is nog drukker dan mijn eigen geest.

Tegen tienen (des avonds) bedenk ik dat ik maar naar de film moet voor wat afleiding. Dat is mooi te laat. Gelukkig blijken we precies aan het begin van een Jack Nicholson-filmzomer te zitten, VPRO, die vrijdag is begonnen met 'Easy Rider' (1969) en vanavond vervolgt met 'Five Easy Pieces' (1970). Begint om tien over twaalf. Vijf sterren.

'Five Easy Pieces' is een filmdrama van regisseur Bob Rafelson. Robert Dupea (Bobby voor zijn vriendin) heeft een veelbelovende carrière als concertpianist opgegeven en werkt nu in de olievelden. Hij woont samen met serveerster Rayette die ervan droomt om countryzangeres te worden. Wanneer Robert van zijn zus het nieuws hoort dat zijn vader ernstig ziek is gaat hij samen met Rayette naar Washington om hem te zien. Daar wordt hij geconfronteerd met de superculturele familie die hij achtergelaten had.

Mooie onderhoudende film. Schijnbaar heel easy going, geen dwingende verhaallijn, schijnbaar weinig plot, mooie beelden van het Amerika van alweer 40 jaar geleden. Je mag het zelf invullen. Het is zo'n film die lang na-echoot. Wat geen erkenning door de vader, geen gesprek, met een kind kan doen.

Geen opmerkingen: