High care

Er is nieuw slecht nieuws over Mutti. We moeten ineens aan iets anders gaan denken dan aan de psychogeriatrie. Er is plaats in Laren, horen we, maar eigenlijk willen we dat niet meer.

We moeten ons nu verdiepen in het fenomeen hospice, en wel high care hospice. Samen met Zus1 bel ik alle hospices in de wijde omtrek van Amsterdam/Utrecht/Hilversum af. Is het mogelijk een zieke moeder op te nemen? Is er plaats? Is het een probleem dat zij Alzheimer heeft?

Er zijn wachtlijsten bij de hospices in Hilversum, De Bilt, Vleuten, Amersfoort en Amsterdam, maar in Wilnis heb ik beet. Wilnis? Wat moeten we nou in Wilnis? Maar eigenlijk ligt Wilnis heel mooi tussen Amsterdam, Hilversum en Maarssen in. Afslag Vinkeveen op de A2. Als Zus4 uit Duitsland nog te Woerden had gewoond - wat ze vroeger deed - had het helemaal in het midden gelegen.

Kunnen we komen kijken? Jazeker kunt u komen kijken. Nu? Ja, als u wilt nu. Samen met Zus&Zwager1 ben ik opeens in het Johannes Hospitium De Ronde Venen te Wilnis. Zes kamers. Een vaste verpleegkundige, die alle tijd voor ons neemt. Het is heel fijn en prettig. Licht, lief, aardig, verzorgd, aandachtig. Het zijn best grote kamers en je mag van alles zelf meenemen. Zelfs de bank waar Mutti altijd op zit zou mee kunnen. Veel lieve mevrouwen en wat meneren die voor alles zorgen: de gasten, de koffie, het eten, de tuin, de bloemen....  Zwager1 is zo onder de indruk van het plezier waarmee de vrijwilligers zich inzetten, dat hij aankondigt  dat hij zich gaat aanmelden als vrijwilliger zodra hij met pensioen is.

Nu nog met alle Geschwister in binnen- en buitenland besluiten of/dat we dit gaan doen. En de ooms en tantes bellen.