Vespa is weer áángekomen. Zelf ben ik er heilig van overtuigd dat ze is afgevallen, dat ze schonkige schoudertjes krijgt, maar de weegschaal van de dierenarts is onverbiddelijk: ze weegt 4,97 kilo. Méér dan de vorige maand. Toen was ze 4,90 kilo. Het is bijna niets, maar het is ook niet mínder.
Het is een beetje een klap voor me, want ik lijd behoorlijk onder haar strenge dieet. Om 05 uur des ochtens begint ze me toch te mekkeren en te miauwen, onophoudelijk. Maar het regime is brokjes en insuline om 07 uur en om 19 uur.
Het is een beetje een klap voor me, want ik lijd behoorlijk onder haar strenge dieet. Om 05 uur des ochtens begint ze me toch te mekkeren en te miauwen, onophoudelijk. Maar het regime is brokjes en insuline om 07 uur en om 19 uur.
De dierenarts gaat eens bellen met de leverancier van het afvaldieet en belt me terug. Er is wel een heftiger afvaldieet, heeft hij vernomen, maar dat spoort niet zo met de diabetes. Dus ik moet zorgen dat Vespa gaat bewegen. Vespa moet op fitness. Dus ik naar de dierenwinkel in de Javastraat, die alleen maar lelijke dingen verkoopt, en ik kom thuis met a. een groene muis aan een soort werphengel, b. twee rieten balletjes en c. een citroengele voerbal waar droogvoer in kan. Dan kan ze dat alleen maar eten als ze met de bal speelt. 16,95 euro bij elkaar. Je doet wat je kan.
Vespa kijkt eventjes geïnteresseerd naar die troep, slaat twee keer naar de groene muis en gaat dan weer verder slapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten