Gezien: de documentaire 'Water tussen ons' van een jonge Iraans-Nederlandse filmmaakster Faydim Ramshe. Het is een film over haar moeder Farèn die ooit een Iraanse zwemkampioen was maar na haar echtscheiding Iran ontvlucht is met achterlating van haar dochtertje. Het is een veel te groot verhaal, dus de dochter die haar moeder vijftien jaar later volgde en inmiddels de Filmacademie afgerond heeft, heeft er iets fascinerend poëtisch samengebalds van gemaakt. Niets over de jeugd in Iran met de weggelopen moeder. Nee, een portret van de moeder die een restaurant genaamd Farèn heeft in Maastricht en daar migranten-meisjes laat werken en opbloeien. Ze geeft die meisjes ook zwemles. In feite geeft ze die meisjes de liefde die ze haar dochter niet gaf.
Een beetje googelen (mijn favoriete hobby) levert op dat er al een film aan deze film vooraf ging, of was het een onderzoeksplan voor déze film toen onder de werktitel 'Onder Zeeniveau', waarbij dochter Faydim in smetteloos Nederlands haar idee voor de film over dit Iraanse restaurant uit Maastricht uitlegt, en daarbij totaal achterwege laat dat het om haar moeder gaat. Een Iraans restaurant waar ze als Iraanse wel eens komt, zegt ze. Hoe zou dat zijn, een film maken over je moeder in haar verre leven.
- De documentaire: https://www.npodoc.nl/documentaires/2025/11/water-tussen-ons.html
- Het restaurant: https://faren.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten