Herfst

Soms is de herfst prachtig, soms is de herfst afschuwelijk. Vandaag dus. Het regent, het waait en het is zo rond de vijf graden, en de temperatuur gaat 's nachts al naar de nul toe. Vandaag heb ik taxi dienst. Dus als de mensen niet klaar staan of jij bent te laat, dan lijdt de ander daar enorm onder. 

De gesprekken gaan vandaag dan ook voornamelijk over het weer. Of ik vraag ze of ze het huis goed warm krijgen. Ik heb een mevrouw die in een arbeidershuisje in Ondiep woont, en die stook haar huis op tot 23 graden. Is uw huis geïsoleerd? vraag ik. Nee, alleen dubbele beglazing, zegt ze. Zelf woon ik in een ontzettend goed geïsoleerd huis en wij stoken tot 19,5 graden, alleen in de woonkamer. Ik stel mij voor dat zij een AOW-tje heeft en honderden euro's per maand verstookt. Dat valt wel mee, zegt ze. Ze wil het écht niet koud hebben.

Ik rijd een nieuwe rollatorman die dagelijks zijn demente vrouw bezoekt. Tot zijn knie-operatie had hij nog gemantelzorgd, maar nu ging het niet meer. Ze heeft daar in dat huis nogal een sterke wil. Niet willen eten, geen incontinentieluiers aan. De verzorging heeft er maar wat mee te stellen. Ze kent u nog wel, vraag ik. Ja, ze kent me nog wel.

Een hindoestaanse dochter die heel goed voor haar demente vader zorgt vertelt dat ze hem meegenomen heeft naar de gigantische kerstafdeling van tuincentrum Vechtweelde. Daar houdt hij van. Dit is denk ik de laatste keer.

Een oude Surinaamse mevrouw in Overvecht-Zuid moet naar onze huisarts aan de Amsterdamsestraatweg. Ze is benauwd, ze spuugt slijm, ze wil het raam wijd open en ze zegt dat ze niet kan lopen van duizeligheid. Heeft u kinderen, vraagt ze. Nee, zeg ik. Dat is maar beter ook, zegt ze. Kinderen zijn allemaal onrust.

En zo meer. En allemaal staan ze buiten te blauwbekken tot ik kom.