Vanochtend doen we de oefening 'Schildpad' bij de QiGong-les. Ik doe mijn best, maar ik kan niet zeggen dat ik mij al een beetje gevorderd voel. De bewegingen zijn niet heel moeilijk, als je zo oppervlakkig naar het filmpje kijkt, maar als je ze na wilt doen of een beetje onthouden, dan valt dat niet mee. Vorige week zei een medeleerling dat het wel drie jaar duurt voordat je er echt gevoel bij krijgt. Zelf gaf hij badmintonles, vertelde hij, en daar zou het óók wel drie jaar duren voor een beginner alle bewegingen onder de knie heeft.
Ik heb nog steeds geen tienrittenkaart. Elke week op woensdagavond beslis ik of en dat ik ga en dan meld ik mij online aan. Ik betaal per keer. Dan weet ik zeker dat ik wil. Heb namelijk een beetje de de balen van de gymnastiek waar je per kwartaal betaalde en als je opzei moest je nog een kwartaal extra betalen.
Ook al kan ik QiGong nog niet goed, het voelt toch heilzaam, vooral als we het in de boomgaard praktiseren. Aan het eind van de les is er een kwartier meditatie, waarbij we ons verbonden voelen met de aarde en het universum, en dan moet ik inwendig een beetje lachen want dat ervaar ik helemaal niet, maar toch is het mooi om mee te doen.
Twee dames van mijn QiGong-klasje (uit Hoograven) blijken ook een volkstuin te hebben op ons complex (in Zuilen). Bij het ZenZienTekenclubje zitten ook twee dames op QiGong. Zit ik in een bubbel of zit ik niet in een bubbel?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten