Bij het stoplicht bij het Ghandiplein staat een Surinaamse meneer te wachten. 'Gaat u ook zwemmen?' vraagt hij. Het had gekund, want daar is ook de weg naar de Maarsseveenseplassen. Maar nee, zei ik, ik ga naar Bilthoven. We gaan optreden met ons koor.
Zes uur aanwezig. Half zeven oefenen met de pianist en de accordeonist. Half acht terugtrekken in de kleine zaal. Acht uur start.
Ik denk dat het wel mooi was. Als deelnemer kun je het niet zo goed horen. In het publiek zitten alleen maar welwillende familie en vrienden. Af en toe bij het inzingen als de andere (avond)groep zong klonk het best mooi.
Zelf ervaar ik vooral het gerommel van 50 zangers op een te klein stukje, die tussen de nummers steeds van plek moeten wisselen. Dat het zo propperig en rommelig gaat stoort mij meer dan ik zou willen. Ik weet niet wat de mensen in het publiek daarvan meekrijgen.
Bobby is er ook en de man van de Bayerische Freundin. En nog een Duitse Freundin van de Bayerische en de Limburgse Freundin. We mochten allemaal één gast meenemen. Een van de mezzo's aan wie ik mij nogal erger vertelt dat ze ácht mensen heeft meegenomen. Acht!
Maar goed. Het is groot feest. En dan tegen het donker weer terugfietsen van Bilthoven naar Zuilen. Het is nog steeds heel warm. En dan maar wachten op de foto's. Vorig jaar was er een familielid dat een heel filmpje ge-edit had, een compilatie van alle nummers. Dat was heel erg leuk. Zoiets is tot nu toe nog niet op de groepsapp verschenen. Als ik er iets aardigs tussen vind zal ik het uploaden bij YouTube en hier publiceren.
En ondertussen heeft Amerika een bom geworpen op Iran.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten