Zuster Hildegard

Deze zondag ging ik naar De Rode Hoed, waar een interreligieuze dienst plaatsvond, georganiseerd door de Soefi Beweging van Amsterdam. Dat bezoek was geinspireerd door het soefi-boek van vorige week. Om de soefi's te leren kennen kan men ook naar hun tempel in de duinen bij Katwijk, maar dat gaat gelijk weer zo ver. Dus eerst maar eens dit interreligieuze.

In de dienst ontstaken vertegenwoordigers van de grote religies elk een kaars voor hun religie, ze lazen een stuk uit hun Geschrift en voegden daar een eigen woordje aan toe. De sprekers waren hindoe Bikram Lalabahadoer Singh, boeddhistische non Jotika Hermsen, rabbijn Tamarah Benima, oud-priorin Zr. Hildegard en imam Abdulwahid van Bommel. Namens de soefi's sprak Walia van Lohuizen.

Het was mooi en respectvol. Bijzonder om al die voorgangers te zien, hun taal en hun muziek te horen, hun idealen, hun geloof. De meesten waren tamelijk op leeftijd. Ze waren niet allemaal even toegankelijk. Het meest toegankelijk vond ik zuster Hildegard, een oude non in een rolstoel met een verrassend heldere inspirerende tekst. Ik heb alleen geen aantekeningen gemaakt, ik kan er helaas geen woord van reproduceren. Opmerkelijk vond ik dat de bijdrage van oud-journaliste Tamarah Benima voor buitenstaanders nauwelijks toegankelijk was.

Soefi-aanhangers zijn vind ik wel bijzonder volk. Ze zijn niet de jongsten, en lijken naast Liefde ook Schoonheid hoog in het vaandel te hebben staan. Dat zou ermee te maken kunnen hebben dat vele dames en heren (maar vooral de dames) hele bijzondere gewaden droegen.

Interview met Zuster Hildegard