Magnolia

De film is al van 1999, zo'n negen jaar oud dus, nooit gezien. Ik ging er indertijd niet heen (volgens mij draaide hij wel een jaar in Rialto) omdat-ie drie uur duurde. Nu had ik al een tijdje een kopie op een dvd-tje staan, op mijn verjaardag gehad van Frips.

Het was weer zo'n film waar het niet eenvoudig inkomen was, zoveel onsympathieke personages en verhaallijnen die niet bij elkaar komen. Door de naam en de afbeelding op het affiche had ik altijd gedacht dat het een romantische film was. Maar de bloem verwijst naar de structuur van de film: zoals elk bloemblaadje een zelfstandig leven leidt maar via de knop van de bloem ook met andere bloemblaadjes verbonden is, zo zijn de levens van de personages in Magnolia met elkaar verknoopt.

De film is een lange moralistische vertelling met als hoofdthema's schuld, boete, zonde en vergeving. Het hart ervan wordt gevormd door het verhaal over twee mannen die aan kanker lijden. De ene is een steenrijke, oude mediatycoon, die in zijn leven niet op een huwelijk meer of minder heeft gekeken. De tweede is een televisiepresentator, die een volledig verstoorde relatie heeft met zijn aan cocaïne verslaafde volwassen dochter. Tom Cruise speelt ook een rol als goeroe van een mannenbeweging, die onder het mom van 'meer respect voor mannen' vrouwenhaat predikt. Met slogans als 'respect the cock, tame the cunt roept hij volle zalen op tot agressie tegen vrouwen.

Hoe het zou moeten in het leven, tonen twee bijfiguren met zorgzaam gedrag. De ene is een verpleger die de oude mediatycoon in zijn laatste dagen verzorgt, de andere een politieagent die bij burenruzies en overlast in een goed gesprek gelooft.

De muziek van Magnolia is van Aimee Mann. De liedjes omgeven de personages met de juiste sfeer van eenzaamheid. Het is een ongemakkelijke film, gemakkelijker te volgen als je er een kader bij hebt. Rare avond zo. Maar wel mooi om gezien te hebbben.