Het bestaat echt, Sinterklaasstress. Net als de prevakantiestress, de postvakantiestress, de verjaardagsstress, de kerststress en de oud&nieuw-stress. Vandaag namen we bij het werkoverleg op de vroege ochtend even de Sinterklaasstress door. Iedereen moest ongeveer alles nog. Degenen die het zaterdag vieren hebben een dagje meer dan degenenen die weken geleden al tot vrijdag 5 december besloten. Ik kreeg het weekend ook voice- en e-mailtjes of we het feest niet naar zaterdag konden verschuiven. Néé, néé, néé! Het verlengt de toch al immense Sinterklaasstress immers alleen maar.
Met de collegae vanmorgen alle posities doorgenomen. Er zijn mensen die maar één lootje trekken en die niet de hele familie van een klein cadeautje hoeven te voorzien. Je hebt mensen bij wie de partner niet meedoet met de cadeautjes, maar wel meegaat naar de avond. Je hebt mensen van wie de partner alles al af heeft. Je hebt mensen bij wie de partner wel mee wil denken en maken, maar niet mee gáát.
Ik heb geen talent voor Sinterklaas. Nooit gehad. Op de een of andere manier is het er nooit van gekomen. Kinderloos als ik was deed ik ook nooit aan Sinterklaas. Ik was altijd erg jaloers op en onder de indruk van mensen die surprises maken. Hoe dóen ze dat. Een paar jaar geleden heb ik aan Zus & Zwager (met veel al volwassen kroost) gevraagd of ik misschien met hen mee mocht doen. Sindsdien hoor ik er helemaal bij.
Het eerste jaar dat ik meedeed leverde ik zoveel Sinterklaasstress op dat ik uiteindelijk alleen cadeautjes gaf, geen gedichten, laat staan surprises. Ik kon het NIET aan. Maar de teleurstelling op het gezicht van degene die ik getrokken had! Het jaar erop bedacht ik allemaal goedkope ongein van de Xenos. Toen werd het al leuker. Maar toch. Knutselen, dat kan ik niet.
Met de collegae vanmorgen alle posities doorgenomen. Er zijn mensen die maar één lootje trekken en die niet de hele familie van een klein cadeautje hoeven te voorzien. Je hebt mensen bij wie de partner niet meedoet met de cadeautjes, maar wel meegaat naar de avond. Je hebt mensen van wie de partner alles al af heeft. Je hebt mensen bij wie de partner wel mee wil denken en maken, maar niet mee gáát.
Ik heb geen talent voor Sinterklaas. Nooit gehad. Op de een of andere manier is het er nooit van gekomen. Kinderloos als ik was deed ik ook nooit aan Sinterklaas. Ik was altijd erg jaloers op en onder de indruk van mensen die surprises maken. Hoe dóen ze dat. Een paar jaar geleden heb ik aan Zus & Zwager (met veel al volwassen kroost) gevraagd of ik misschien met hen mee mocht doen. Sindsdien hoor ik er helemaal bij.
Het eerste jaar dat ik meedeed leverde ik zoveel Sinterklaasstress op dat ik uiteindelijk alleen cadeautjes gaf, geen gedichten, laat staan surprises. Ik kon het NIET aan. Maar de teleurstelling op het gezicht van degene die ik getrokken had! Het jaar erop bedacht ik allemaal goedkope ongein van de Xenos. Toen werd het al leuker. Maar toch. Knutselen, dat kan ik niet.
Maar goed, vandaag heb ik me door iedereen laten adviseren en toen ben ik maar naar de Praxis afgereisd voor materialen. Want wel of niet kunnen knutselen, wel of geen fantasie hebben, wel of niet driedimensionaal en oplossingsgericht kunnen denken... Het is allemaal de vraag wat je je je zelf daarvan wijsmaakt. Maar als je uberhaupt geen knutselmateriaal in huis hebt, dan wordt het natuurlijk nóóit wat. Ik heb inmiddels al meer euri uitgegeven aan de potentiele surprise die ik nog moet knutselen dan aan de cadeaus.
Dat wordt vanavond knutselen. De gereedschapskist is helemaal uitgepakt. Maar voor de zekerheid heb ik ook voorzien in een Plan B.
Dat wordt vanavond knutselen. De gereedschapskist is helemaal uitgepakt. Maar voor de zekerheid heb ik ook voorzien in een Plan B.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten