Alsof het allemaal nog niet genoeg is heeft Vespa een nieuwe pisplek ontwikkeld. Ik vrees dat ik door de werkdruk de lessen van Sonja een beetje uit het oog verloren ben. En God straft onmiddellijk.De nieuwe pisplek is in de kast waar mijn fotoboeken des levens staan. Die staan op de grond. Het onderste boek van de stapel van papier/karton met foto's uit mijn studententijd is helemaal, maar dan ook HELEMAAL doorweekt van de kattepis. Ik heb ze net allemaal uitgespoeld.
Deze foto is uit 1977, het jaar van mijn eerste echte verkering, met Bert. Natuurkundestudent uit Assen. Bert leerde mij zwartwitfoto's afdrukken. Daar zat het bepiste album dus vol mee. Nu heb ik allemaal zwartwitfoto's die geelbruin uitgebeten zijn. Ik heb ze in een teiltje gegooid en nu liggen ze te drogen op oude kranten.
Wel weer leuk dit, die periode van mijn leven was een beetje weg. Ik studeerde Nederlands te Groningen en de eerste jaren was ik lid van de christelijke studentenvereniging Hendrik de Cock. Hier waren we met een commissie een weekendje weg naar Ameland. Geweldig lelijke foto. Echt seventies. Was het een stacaravan? Of een huisje? Ik weet nog dat mijn vader erg boos was om deze foto, omdat ik in pyama in een kamer was met jongens. Ja, dat waren nog eens tijden. Dat die bruine pyamabenen links van mijn vriendje Bert waren had ik niet eens verteld. Ik herken de benen onmiddellijk. Het meisje met het lange blonde haar was mijn vriendin Margreet B., ze studeerde eerst Engels en later Sociale Academie. Ik had ook een vriendin Margreet A.
Vriendje Bert woonde in een kamer met een schrootjeswand. Ik was best dol op hem, maar ik dacht wel steeds: Als ik met hem trouw dan krijg ik kinderen en word ik huisvrouw in een huis met een schrootjeswand. Angstaanjagend beeld was dat.
Ik vrees dat deze verhaallijn een vervolg krijgt. Dat ik ga vertellen hoe het studentenleven was. Toen. Daar. Vespa: bedankt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten