Van het weekend gelezen in Het wetende hart, de weg van de soefi van Kabir Helminski. Hoe kwam je daar nu weer bij, Lucie Theodora? Ik was ziekig, mijn boek was uit, Bobby was werken en dit lag in zijn vensterbank. Het kan best dat ik door de omstandigheden van slag en overgevoelig was/ben, maar ik vond het verrassend. Raak.Helminski betoogt dat de moderne mens versplinterd leeft. Dat we, op zoek naar geluk en genot, pijn en lijden proberen te vermijden en zo muren om ons heen bouwen. In plaats van het leven direct te ervaren, filteren we onze ervaringen door allerlei emotionele en mentale conditioneringen. We leven we zonder te weten wie we werkelijk zijn.
In het hoofdstuk over de psychologie geeft Helminski aan hoe men het versplinterde ego kan transformeren. Het is al Hart en Liefde wat de klok slaat: en dan gaat het over eros, philos en agapè. Het Hart speelt in de soefi-leer een centrale rol, want dat hart is behept met het vermogen tot het diepste weten. (Dat zei Sonja ook al, bij het Communiceren met Dieren). 'Vanuit het hart zijn we verbonden met de eenheid van het bestaan en ontdekken we de waarheid, de goedheid en de schoonheid.' Het is mooi en diep. Ik kan er maar een béétje bij.
Dus ben ik maar een whirlende derwisj gaan zoeken en tekenen. Als je plaatjes zoekt zie je trouwens alleen maar whirlende mannen. Geen idee of er ook vrouwen whirlen en soefi zijn. Vast wel. De Nederlandse schrijfster Elisabeth Keesing was in elk geval ook van de soefi's - zij schreef een biografie over de grote Indiase soefi Inayat Khan. Die heb ik nu maar van de OBA gehaald.
Grappig genoeg doet deze tekening van een whirlende derwisj een beetje aan een mandala denken. En zo valt alles weer samen. Wat gebruik ik toch een boel wonderlijke woorden. Newspeak. Ik vermoed dat vele van mijn lieve lezertjes het niet helemaal kunnen volgen. Ik moet maar niet te lang ziek blijven.
Door de meditatiecursus eerder dit jaar kwam ik al eens in aanraking met het whirlen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten