Vanmorgen ben ik vroeg wakker. Tijd weer voor een Goed Boek. Maar Ingmar Heytze is uit en over, en de Desanne van Brederode die ik ook mee heb is me te dik. Ik heb geen boek, jeuzel ik tegen Bobby, die me uit de stapel Wijze Boeken naast zijn kussen een wijs boek over 'zegenen' in handen duwt, en dan weer zachtjes doorsnurkt. De zachte kracht van de zegening heet het, geschreven door ene Pierre Pradervand, uitgegeven door Ankh-Hermes.Slik. Ik moet even wat overwinnen, zo op de vroege zondagochtend. De Zegen uit de kerk van vroeger kan ik nog dromen. 'De HERE zegene u en behoede u; de HERE doe Zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig; de HERE verheffe Zijn aangezicht over u en geve u vrede.' Ik weet nog goed dat ik een keer (dertig jaar geleden ofzo) Zuslief naar de trein bracht en dat we dit tegen elkaar zeiden. Breed grijzend. Als of we de grootste godslasteraars ter wereld waren. En als zodanig zo door de bliksem getroffen konden worden. Maar zo kwaad kon het toch niet zijn, we bedoelden het goed.
Iemand zegenen, beweert deze auteur, betekent dat je op een totale onvoorwaardelijke manier het goede wenst voor iemand, vanuit het diepst van je hart. Als je de zachte kracht van de zegening gaat beoefenen, zul je merken dat je minder geneigd bent te blijven hangen in oordelen, aanmerkingen en frustraties jegens anderen, iets wat ons maar al te vaak voorkomt in ons dagelijks leven. Als we onze medemensen van binnenuit alle goed toewensen en ze bestigen in hun kwaliteit, stralen we positieve energie uit, waardoor de ander zich prettig gaat voelen en wijzelf op onze beurt ook.
Ik ga onmiddellijk oefenen. Oude Baas, Nieuwe Baas, Trainer, Ex, de Grumpy Old Men... ik ga ze allemaal onophoudelijk zegenen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten