We gaan naar de wijk Montparnasse met slechts een klein programma, niet teveel. De wensenlijstjes zijn geinventariseerd: Lucie Theodora wil graag naar het Musee Zadkin en de Fondation Cartier pour l' Art Contemporain, Bobby wil naar een winkeltje waar ze kloosterartikelen verkopen en naar een jazz-winkeltje Croco Jazz. Dan kunnen we misschien ook nog het oorspronkelijke Vrijheidsbeeld in de Jardin Luxembourg scoren en de Eglise Saint Sulpice. Dat is allemaal te belopen.Het begin van het programma gaat verbazend snel, want het Musee Zadkin gaat na de winterstop morgen weer open. We zijn dus net een dag te vroeg. En de Fondation Cartier, fantastisch gebouw, wordt verbouwd en gaat 4 april weer open. 
Zadkin had ik graag willen zien, ik ken alleen zijn Rotterdamse beeld. Dit museum is in zijn oude huis.
Zadkin had ik graag willen zien, ik ken alleen zijn Rotterdamse beeld. Dit museum is in zijn oude huis.In de kloosterwinkeltje L' Artisanat Monastique verkopen ze veel tuttige dingen (koekjes, jammetjes, borduurwerken, nachtponnen, bruidsjaponnen, babypakjes, zeepjes, kerststalltjes, nep-iconen en boeken over mandala's) en er werken wel twintig weduwen die de hele tijd om je heen cirkelen (Zegenen, Lucie, zegenen!).
Bij een grote mooie boekhandel Librairie Eyrolles koop ik deel 1 van Le Petit Nicolas van Sempe en Goscinny. Had ik al gemeld dat er een tentoonstelling is van Le Petit Nicolas in L'Hotel de Ville vanwege zijn 50-jarig bestaan? Ik vrees dat we morgen een beetje een erg vol programma krijgen.
Vanwege dat er een leesbril gesneuveld is en ik maar een reserve mee heb gaan we ook nog op zoek naar een nieuwe (lunettes loupe), maar die zijn niet bij de boekhandel te koop, alleen bij de Pharmacie, en daar zijn ze nogal buitenisssig en prijzig. Even aan wennen.
Wanneer Bobby zich verdiept in Croco Jazz raak ik verzeild tussen de zwaarbewapende Parijse gendarmerie en allemaal stillen - zeg maar onze ME. Er is weer een grote demonstratie aan de gang, veel mensen, jong en oud, keurig volk, onderwijs, universiteit. Wat een ouderwets gevoel, dit maak je in Nederland al decennia niet meer mee. De demonstratie loopt vast in de smalle straatjes van het Quartier Latin. Een deel van de demonstratie wijkt uit langs de Croco Jazz. 'Kom Bobby', roep ik sensatiebelust, 'Het is kiezen: jazz of politiek. Dit wordt matten!' De gendarmerie pakt zijn spuitbussen en demonstranten gaan op de grond zitten. En dan gebeurt er niets meer.
Om kort te gaan: het is een dag zonder clou. Zoals in feite het hele leven.
Bij een grote mooie boekhandel Librairie Eyrolles koop ik deel 1 van Le Petit Nicolas van Sempe en Goscinny. Had ik al gemeld dat er een tentoonstelling is van Le Petit Nicolas in L'Hotel de Ville vanwege zijn 50-jarig bestaan? Ik vrees dat we morgen een beetje een erg vol programma krijgen.
Vanwege dat er een leesbril gesneuveld is en ik maar een reserve mee heb gaan we ook nog op zoek naar een nieuwe (lunettes loupe), maar die zijn niet bij de boekhandel te koop, alleen bij de Pharmacie, en daar zijn ze nogal buitenisssig en prijzig. Even aan wennen.
Wanneer Bobby zich verdiept in Croco Jazz raak ik verzeild tussen de zwaarbewapende Parijse gendarmerie en allemaal stillen - zeg maar onze ME. Er is weer een grote demonstratie aan de gang, veel mensen, jong en oud, keurig volk, onderwijs, universiteit. Wat een ouderwets gevoel, dit maak je in Nederland al decennia niet meer mee. De demonstratie loopt vast in de smalle straatjes van het Quartier Latin. Een deel van de demonstratie wijkt uit langs de Croco Jazz. 'Kom Bobby', roep ik sensatiebelust, 'Het is kiezen: jazz of politiek. Dit wordt matten!' De gendarmerie pakt zijn spuitbussen en demonstranten gaan op de grond zitten. En dan gebeurt er niets meer.
Om kort te gaan: het is een dag zonder clou. Zoals in feite het hele leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten