zondag 1 maart 2009

Zomaar een zondagmorgen

Vandaag naar de Universele Eredienst van de Soefi's geweest. De brief van de bisschop van Haarlem enige weken geleden heeft het enthousiasme voor de Paapse Mis toch even doen tanen.

Voor wie het niet kent: het soefisme is een stroming die de mystieke kern van alle wereldreligies als inspiratiebron gebruikt voor geestelijke groei en vrijheid. De man die gedachtengoed naar het westen bracht was Soefi Inayat Khan. Het soefisme wil mensen een kompas bieden voor het dagelijks leven. Wereldwijd zijn er zo'n tweeduizend soefi's, in Nederland zo'n 500.

In de duinen bij Katwijk is een Soefi-tempel. In Amsterdam vindt de Universele Eredienst plaats in het Ignatiushuis. Dat is een pand van de paters Jezuïeten in de Beulingstraat, straatje tussen Herengracht en het Singel in. Er is een kapelletje boven in het pand, waar een altaar staat met zeven kaarsen, die de wereldgodsdiensten symboliseren: het hindoeïsme, boeddhisme, de godsdienst van Zarathoestra, de joodse godsdienst, het christendom en de islam. De zevende kaars staat symbool voor alle mensen die in de wereld het licht van de waarheid hebben hooggehouden.

In het kapelletje zitten op deze zondamorgen twintig, dertig mensen bijeen, er klinkt klassieke muziek. De dienst wordt geleid door drie personen. De eerste steekt de kaarsen aan. de tweede leest passages uit de heilige boeken van de verschillende godsdiensten en de derde is de spreker. Dat is vandaag Hamida Verlinden. Zij behandelt het thema Is Liefde een Gevoel of een Werkwoord? Ik kan het niet navertellen. Liefde is iets om te géven. Niet wachten tot je het krijgt.

Na afloop drinken we een kopje koffie mee. Een levendige dame spreekt me aan die vertelt al in 1960 'ingewijd' te zijn. Ik weet in deze setting niet goed waar over te babbelen. Ze raadt me een boek In een oosterse rozentuin aan, van Inayat Khan, dat indertijd haar het licht bracht. Sinds ze is ingewijd valt het leven haar veel lichter.

Geen opmerkingen: