Het is zo ontzettend Lente in Parijs. We kuieren langs de Seine, waar alle knoppen op knallen staan. Op een brug heb ik me twee kunstwerken aan laten smeren. Langwerpige doekjes. Nonchalant opgerold en in de tas gepropt. Er was een bedelares die zogenaamd een gouden trouwring op de grond vond en mij die opdrong. Loop ik daar happily ever after met een neptrouwring aan mijn rechterhand, wil ze geld en 2 euro is niet genoeg.Geen musea, proberen we. Toch hebben we een Chapel bekeken en de Notre Dame. Maar daar is het al zo krankzinnig druk, dat is niet leuk meer.
De parkjes langs de Seine zijn het mooist. Alle Parijsenaars zitten en liggen in de zon. En Bobby zingt een liedje van Georges Brassens over 'Les Amoureux des bancs publics'. Georges Brassens. Les amoureux qui s'bécot'nt sur les bancs publics, Bancs publics, bancs publics, En s'foutant pas mal du r'gard oblique Des passants honnêtes, Les amoureux qui s'bécot'nt sur les bancs publics, Bancs publics, bancs publics, En s'disant des "Je t'aim'" pathétiques, Ont des p'tit's gueul's bien sympathiques!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten