Het is een leuk feestje trouwens, zaterdag. Zo erg is vijftig worden helemaal niet. Deze vijftiger heeft zijn zes vaste verjaardagsvrienden uitgenodigd, de vrienden die hij elk jaar uitnodigt. Dit jaar mogen voor de speciale gelegenheid de vrouwen mee. De jarige en zijn vrouw hebben een heerlijke tafel gedekt. En heerlijk gekookt.
We moeten op tijd komen, want er is een 'gastoptreden' aangekondigd, dat in de keuken gaat plaatsvinden. Wij gasten worden naar de woonkamer gestuurd. Het is de bedoeling dat we niet teveel kijken. Uiteindelijk komen ze toch ook maar in de woonkamer spelen: de (puber-) zoon brengt met twee vrienden jazzmuziek, en wel op saxofoon, piano en zang. Ze zijn zo jong. Natuurlijk kijken wij vijftigers onze ogen uit, gecharmeerd als wij zijn door hun jeugdigheid, hun verlegenheid en toch ook weer lef, de levenswijsheid van de liedjes en het gebrek aan levenservaring. Zo ontzéttend schattig. Vooral het zangertje. Ik weet niet hoe oud hij is. Veertien? Zestien? Zoals hij 'The girl from Ipanema' zingt. O! Hij heeft blonde babykrullen en draagt een te groot colbertje. Had ik maar mijn camera mee gehad! Al wie de komende tijd maar vijftig wordt: nodig deze knapen uit en je feestje is een succes.
De pianist speelt een stuk beter dan ik. En uit zijn hoofd. En met gemak. Het stimuleert om maar weer veel te oefenen.
P.S. Klik op de afbeeldingen en ze worden groot en leesbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten