Belevenissen onder een bed

Tip voor een tikje ontregeling: stel je voor dat je dat je uit een psychiatrische kliniek bent ontslagen, je hebt geen kennissen en vrienden meer, geen dagvulling, je heb geen zin om je moeder te bezoeken, je hebt geen geld meer. Dan ga je in een hotel werken als kamermeisje en omdat je toch niets beters te doen hebt bijt je je daarin vast.

De novelle Het kamermeisje vertelt het verhaal over een jonge vrouw Lynn Zapatek die - na een half jaar uit een psychiatrische kliniek vertoefd te hebben - weer verder moet. Het leven dat ze leidt is bijzonder allenig leven. Haar moeder belt ze elke donderdagvond om half acht precies. Ze gaat weken in een onpersoonlijk Eden-hotel. Het schoonmaakwerk doet ze buitenissig goed, veel beter dan ooit iemand van een kamermeisje vraagt en ze maakt ook veel meer uren dan gevraagd wordt. Je krijgt de indruk dat ze geheel voor en in zichzelf leeft en dat niemand haar ziet.

Op een gegeven moment besluit ze onder een hotelbed te gaan liggen en maar te zien wat er op dat bed gebeurt. Dat geeft haar zoveel dat ze besluit dat elke dinsdagavond te gaan doen. Op een avond is ze getuige van een bezoek van een escortgirl aan een man. Vervolgens belt ze zelf die escortgirl op en laat haar elke zaterdag bij haar thuis komen.

Auteur Markus Orth (1969) is Duits, hij woont in Karlsruhe. Hij schrijft de belevenissen van dit kamermeisje sober poetisch, in de derde persoon. Het is wonderlijk wat er gebeurt, maar ook vanzelfsprekend en onomkeerbaar. Wat de oorzaak is van dit alles, wat er oorzakelijk aan vooraf ging, welke rol de moeder speelde... Orths stipyt het maar een klein beetje maar heel suggestief aan. Het is een schrijnende, weinig hoopvolle, maar prachtige novelle. Dat Orths er de Ingeborg Bachmann Prijs mee gewonnen heeft verbaast me niet. 'Beklemmend en komisch tegelijk', schreef de Wiener Zeitung. Ik kan het even niet beter uitdrukken.