'Goedenmiddag mevrouw. Wat zoekt u? Een lange of een korte jurk? Een nauw aansluitende of een wijde? Welke maat?' Weet ik veel! Ik hannes wat door de rekken in kies drie blauwe uit. Zal ik of zal ik niet in zo'n pashokje. Ik zal. Daar hijs ik mezelf in drie strapless gewaden die men met veters aan de achterkant blijkt dicht te moeten snoeren. Als men zoiets in haar eentje doet, dan móet men de juffrouw wel vragen of ze helpt.
Eígenlijk staat het helemaal niet raar. Maar het is wel enorm kolossaal, zo'n rok in drie lagen tot ver over je voeten. Aan assepoestermuiltjes ben ik nog niet toe, ik doe het tafereel voorlopig op oude sokken. Het doet het me allemaal erg aan Sissi-films denken. En ik lijk eerder op de Queen Mum dan op een prinsesje. De moeders van de jurkpassende dochters knikken me bemoedigend toe. 'Ik kom terug', beloof ik wanneer ik opgelucht de zaak verlaat.
Om bij te komen van dit alles ga ik maar gauw naar Sissy Boy in de Kalverstraat voor een nieuwe pantalon. Dit jaar hebben ze goddank mijn lievelingsmodel broek Worker weer in de collectie. Dat past mij toch echt beter dan een galajurp.
Had een hele discussie met Nieuwe Baas over het fenomeen galajurp. Het is voor veel vrouwen echt een issue. Vooral voor lesbo's. Die wíllen dat niet. Die hebben hun uitweg gezocht uit de man-vrouw-dichotomie in hun eigen man-vrouw-mengvormen. Die schieten vervolgens van zoiets als een jurk enorm in de stress. In Frankfurt was het de talk of the town. Maar Nieuwe Baas is onverbiddelijk: geen jurk, geen gala. Ze/we mogen wel in smoking. 'Jij dwingt al die leuke androgyni's in een mannenpak', zeg ik vertoornd. 'In een cliché. Bah!' Maar ondertussen lach ik me dood, want diep in mijn hart wil ik al lang een galajurk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten