Vanmorgen sta ik al vroeg onder de douche om op tijd weg te kunnen om Mutti te bezoeken. Lekker lang poedelen is een echte lievelingsbezigheid. Ik verzin allerlei minitaakjes onder de douche, die allemaal alle volle aandacht krijgen. Mindfullness. Onder de douche kan ik het wel. Zo poets ik daar ook ongeveer vijf minuten mijn tanden. Vanmorgen kwam daarbij ineens een vulling los. Een vulling uit een voortand.Heb ik dat weer! En de tandarts blijkt op herfstvakantie. Bel zomaar een tandartsenpraktijk aan de Keizersgracht. Onder de Westertoren. Ik kan er om 14.15 uur terecht. Nee, echt niet eerder. Mutti bellen: 'Mutti, ik kom toch niet.' En ik had Mutti net intensief voorbewerkt en geïnstrueerd géén lekkere dingen voor mij te kopen. Géén gevulde koeken, géén krentenbollen, géén brood, géén kaas, géén toetje. Níets. Wat ik eet neem ik mee. Helaas Mutti, het kind komt niet.
Terwijl ik de nieuwe tegenslag op de bank lig te verwerken belt Will: 'Hé Lucie Theodora, heb je al een nieuwe winterjas? Ik heb een dagje vrij genomen. Zullen we een nieuwe winterjas voor jou gaan kopen?' 'Nee, want ik heb een gat in mijn voortand.'Het zijn hele lieve jonge tandartsen bij de tandartsenpraktijk aan de Keizersgracht. En lieve assistentes. Op de tandartsstoel ben ik helemaal geen held. De tandarts-assistente dept mijn gezicht: 'Mevrouw, het angstzweet staat op uw voorhoofd.' En gelukkig houdt ze desgevraagd ook even mijn handje vast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten