dinsdag 20 oktober 2009

Eindelijk erkenning

De bedrijfsarts stuurt me naar Jessica Gal, sportarts. Zij is oud-judoca, heel beroemd. Ik ben wat sceptisch, wat moet ik met nóg een visie, maar ook wel weer nieuwsgierig. Tenslotte heeft de ziektegeschiedenis van alles opgeleverd, maar nog steeds géén diagnose, laat staan een oplossing voor de klacht. Een erg leuk type trouwens, deze dokter. Ze heeft lange rasta-vlechtjes, ze draagt gewoon een spijkerbroek en cowboylaarzen van Sendra.

Eindelijk erkenning. Volgens de sportarts heb ik zowel een frozen shoulder als een slijmbeursontsteking. Maar op mijn tegenwerping dat Riekje de manueel therapeut beweert dat ik noch een frozen shoulder heb, noch een slijmbeursontsteking, zegt ze dat ik misschien een partiële frozen shoulder heb, maar echt wel: 'Je hebt wel degelijk bewegingsbeperkingen.' He he, eindelijk een diagnose dioe klinkt als een klok!

Enfin. De sportarts geeft mij een rapportje mee voor de bedrijfsarts en de huisarts, plus een recept voor ontstekingsremmers, drie maal daags. Als die na een week niet werken kan ze een injectie in het gewricht zetten. Hu!

Geen opmerkingen: